من عید را دوست نمیدارم!!!
عید یعنی تلویزیون
یعنی روزا و شبایی که زود میگذرن
یعنی تموم شدم تعطیلات در یک چشمک!!! به هم زدن
یعنی ناتمام موندن تمام کارا و برنامه ریزی هایی که از قبل عید کردی
یعنی صبحها تا دیر وقت خوابیدن و بعد کسل پا شدن ها
یعنی انجام روزانه هزار خرده کاری
عید یعنی هیچی
بعد نماز واسه ه.خ صبحونه گرم!!! درست کردم
و تا ظهر سر کار بودم!
ظهر اومدم خونه
یکساعت خوابیدم
رفتم سر کلاس!
تمرینای زبانمو هم تو اتوبوس انجام دادم
تا شب کلاس!
بعد کلاس منزل یکی از رفقا
دعوت به:
سور تولد بچه اش! (آبگوشت!)
همفکری و تصمیم گیری گروهی
دور همی و گعده طلبگی
تا ساعت یازده!
ساعت یازده اومدیم خونه
داماد صابخونه اومده پایین تا همین الان
هعی حرف زد
حرف زد
هر چی ما ادای آدمای حسته و خوابالود و چرتی درآوردیم
افاقه نکرد!
+ به قول دوستی:
له لهم!
پ.ن:
گفتم که معذور باشم نزد دوستان!
این یه هفته مهمون دارم!
یک دانه!
امشبم رفته حرم و ما موندیم تنها!
از بیرون صدای دعا و مناجات میاد
طاقت نمیارم و میزنم بیرون
بهش پیامک میدم:
هرموقع خواستین از حرم راه بیفتین تک بزنین!
+ داشتم با موبایل وب "قاصدک" رو میخوندم
توی لینکاشون وبی رو دیدم به نام "مرحوم عزیز"
"نوشته های خود شهاب" و "نوشته های خواهرش" رو خوندم
صفحه اولشونو تا آخر!
این شد که حالم بد شد و از خونه زدم بیرون
++ اگه قراره شما هم حالتون بد بشه
مجبور نیستین بخونین
حداقل فعلا!
پ.ن:
خیلی عجیبه خوندن پستهای یکی که دیگه نیست...